Braniewo było jednym z miast w województwie elbląskim, gdzie zajęcia w szkołach podstawowych odbywały się przez 6 dni w tygodniu. Wiązało się to z bardzo trudną sytuacją lokalową miejscowych szkół. Od dawna, marzeniem braniewskich władz oświatowych była nowa, 34 – oddziałowa szkoła z salą gimnastyczną z prawdziwego zdarzenia, z urządzeniami do rekreacji i własnym basenem. Niestety koszt wzniesienia takiego kompleksu obliczało się na około 3 miliardy złotych. Jak się mają owe koszty do kwot przeznaczanych rocznie na inwestycje oświatowe w Elbląskiem, niewiele przekraczające sumę 600 milionów – lepiej nie wspominać.

I oto marzenie o nowej szkole ma szansę się ziścić. Byłe tzw. „białe koszary”, dokumentem wydanym przez ówczesne Dowództwo Pomorskiego Okręgu Wojskowego przekazane zostały na ręce władz miasta, braniewskiej społeczności. Są to 4 obszerne budynki, w tym sala gimnastyczna. Wszystkie budynki wymagają remontu i adaptacji na potrzeby oświatowe. Koszt owych przeróbek i remontów, jak wymiana stolarki, podłóg, centralnego ogrzewania oraz przełożenia instalacji elektrycznej zamknie się kwotą ok. 300 milionów złotych. Władze miasta przeznaczyły „od zaraz” 50 mln, a cały proces adaptacyjny, byłych koszar na placówkę oświatową realizowany będzie etapami. Jest nadzieja, że na miejscu byłych koszar powstanie miasteczko oświatowe – z piękną szkołą podstawową na tysiąc uczniów, ośrodkiem szkolno–wychowawczym dla około 60 wychowanków, obiektami sportowymi. Rozpoczynający się w tych dniach remont pozwoli, według władz oświatowych, na wprowadzenie już we wrześniu do nowej szkoły klas I–III. Jeszcze jesienią br. przekazany zostanie drugi budynek, na wiosnę przyszłego roku – trzeci itd

W powstawaniu Szkoły wyraźnie zarysowały się III etapy.

  1. organizacja placówki.

  2. rozwój i adaptacja obiektów – zmiana organu prowadzącego.

  3. podział szkoły na podstawową i gimnazjum – reforma oświaty.


Ad.1.Organizacja palcówki

Na początku września ‘89 został powołany na stanowisko Dyrektora Szkoły mgr Leszek Szamotuło.

W tym samym czasie dla całego obiektu szkoły podstawowej, rozpoczęto prace koncepcyjno–projektowe. Remont kapitalny – adaptacja rozpoczęła się w listopadzie ‘89 od budynku nr 6, który miał służyć jako budynek dydaktyczny.

Zmiany ustrojowe i gospodarcze w kraju mocno zachwiały realizacją zadań związanych z powstawaniem SP 5. Poddawano w wątpliwość inaugurację roku szkolnego 90/91 w nowym obiekcie. Ale, dzięki uporowi i determinacji wszystkich zainteresowanych stron, 1 IX 1990 r. rozpoczęliśmy naukę w nowym budynku, mając do dyspozycji 15 izb lekcyjnych, a w nich przysłowiową kredę i tablicę. W szkole zaczęła funkcjonować biblioteka z podręcznym, niezbędnym księgozbiorem, świetlica szkolna i sala gimnastyczna.
Naukę w szkole rozpoczęło: pięć oddz. „0” liczących 108 dzieci (trzy z nich, dzięki życzliwości ks. dziekana Tadeusza Brandysa mieściły się w salkach katechetycznych przy katedrze) i 25 klas od I–VI z 558 uczniów. Zajęcia trwały do 1515. Nad tą gromadką uczniów opiekę wychowawczą i dydaktyczną sprawowało 44 nauczycieli.
Początki były bardzo trudne, ale poświęcenie i wysiłek grona pedagogicznego ogromny. Ambicją nas wszystkich było szybkie dorównanie poziomowi do istniejących placówek oświatowych. Zdawaliśmy sobie sprawę z tego, że jeżeli w krótkim czasie nie zmieni się sytuacja lokalowa szkoły, to heroizm postaw nauczycieli może minąć. Bo chcąc realizować coraz to ambitniejsze plany należy mieć ku temu warunki. Wykorzystywaliśmy więc takie sytuacje, jak:

  • rozpad przedsiębiorstw i zakładów pracy; skąd czerpaliśmy sprzęt audiowizualny, meble, chodniki, dywany, mapy, globusy, kalkulatory itp.;
  • sponsorowanie, o które nie było jeszcze tak trudno; oprócz drobnych sum także farby, narzędzia i inne sprzęty, które mogły się przydać przy remontach.

Dzięki tym zabiegom mogliśmy, angażując tylko własną siłę roboczą, odnawiać i meblować kolejne pomieszczenia, w których znalazły swoje miejsce: biblioteka oraz pracownie techniki (oddzielnie dla dziewcząt i chłopców). Odmalowana została również podłoga w sali gimnastycznej.
Nasze poczynania i zabiegi o poszerzenie bazy dydaktycznej zauważyło „miasto”, mimo że nie było wówczas organem prowadzącym, wystąpiło do Kuratorium z inicjatywą o adaptację drugiego budynku, z przeznaczeniem go dla klas 0–III i świetlicy. W rezultacie, dzieląc się kosztami, w okresie ferii 1994 r. przekazano nam nowiutki, pachnący farbą budynek. Szybko go wyposażyliśmy w nowe kolorowe ławki, meble, białe tablice. 14 lutego dzieci rozpoczęły naukę w wyposażonym ponad obowiązujący standard budynku.

Ad.2.Rozwój i adaptacja obiektów – zmiana organu prowadzącego.

Od początku stycznia 1996 r. organem prowadzącym dla SP 5 zostało Miasto Braniewa. Powiększa się ilość pracowników administracji (gł. księgowa + kierownik adm. – gosp.), którzy przejmują całą działalności naszej szkoły w zakresie finansowo – księgowym. Całkowita samodzielność – nowy budżet, swoboda w jego dysponowaniu w pełnym zakresie, to warunki do właściwego funkcjonowania placówki. Taka sytuacja trwa do kolejnych wyborów samorządowych w ‘X 1998 r. Nowy zarząd, w którym jest trzech nauczycieli (dyrektor i dwóch wicedyrektorów), do połowy roku 1999 odbiera braniewskim dyrektorom placówek oświatowych samodzielność w dysponowaniu budżetem. Tym niemniej okres trzech lat (1996 – 1998) nasza szkoła wykorzystała maksymalnie.

Adaptujemy piwnicę w budynku nr 6: na szatnię wyposażoną w szafki; na salę komputerową, zakupując z własnych środków 7 komputerów. Wykonujemy remont pomieszczeń biurowych, zakup nowych mebli i 4 komputery dla pracowników administracji; remont pomieszczeń dydaktycznych nad garażami oraz rozpoczęcie projektu budowy nowej sali gimnastycznej; po dziewięciu latach eksploatacji - remont kapitalny budynku dydaktycznego nr 6.

Ad.3.Podział szkoły na podstawową i gimnazjum – reforma oświaty.

Od chwili, gdy była mowa o powstaniu gimnazjów, byliśmy za utworzeniem na terenie naszego miasta dwóch zespołów szkół na okres trzech lat – czyli pierwszego organizacyjnego okresu tworzenia gimnazjów. Tym bardziej, że nie było żadnych przesłanek ku temu, by wymuszać takie zmiany, a dyrektorzy zarządzający wówczas w SP 5 i SP 6 bez problemu poradziliby sobie z nowymi zadaniami, jak:

  • rozdział budynków dwóm placówkom (zapewnienie właściwych warunków dydaktyczno–bytowych dla uczniów);
  • podział kadry dydaktycznej między sąsiadujące szkoły;
  • sporządzenia niezbędnej dokumentacji.


Wszystkie te działania odbyłyby się bez zbędnego pośpiechu z korzyścią dla działania „zespołu”, nauczycieli i dyrektora. Stało się inaczej.
W wyniku reformy systemu oświaty Szkoła Podstawowa Nr 5 dzielona jest na dwie placówki. Budynek nr 4 przekazaliśmy dla stworzonego Gimnazjum Nr 2, część kadry zmuszona była odejść, pozostawiając klasy najstarsze innym nauczycielom, którzy wcześniej nie mieli kontaktu z tymi uczniami. Brak ciągłości w nauce nie przyniósł dobrych efektów. Z perspektywy widać, że nasza koncepcja była słuszna.

Opracował: Leszek Szamotuło

W dniu 24.06.2005 uroczyście pożegnaliśmy naszego Dyrektora szkoły Pana Leszka Szamotuło, który przeszedł na emeryturę. Całe swoje życie zawodowe związał z oświatą. W sposób bardzo indywidualny realizował swoje powołanie, które rozumiał jako odpowiedzialność za przyszłe pokolenie uczniów i nauczycieli.
Naszym nowym Dyrektorem Szkoły został Pan mgr Jarosław Borysewicz – wybrany w drodze konkursu. Od 1-go września 2005 roku stanowisko wicedyrektora sprawuje również Pani mgr Anna Żyłowska.

Od 1-go września 2012 roku na stanowisku wicedyrektora szkoły zasiadła Pani mgr Ilona Zadrożna.
Od 1 września 2015r. funkcje dyrektora Szkoły Podstawowej numer 5 pełni Pani Wioletta Nowakowska, która została wybrana wyniku konkursu na dyrektora szkoły. Od 1.09.2015 r. Pani Anna Żyłowska została powołana na jego zastępce. Od 2018 roku wicedyrektorem jest Pan Artur Kuk.